Pestki i belgijskie drożdże – te dodatki sprawiły, że nowe piwo Jana Olbrachta jest „jakieś”.

Właściwie powyższą uwagę można odnieść do każdego Pumpkin Ale. Dla mnie jest to styl z cyklu „sztuka dla sztuki”. Podejrzewam, że gdyby nazwać dane piwo dyniowym i nie dodać do niego ani grama dyni, konsument i tak nie zauważyłby różnicy. W końcu to nie dynia pachnie i smakuje w pumpkinach, a wszelkie zaordynowane dodatki.

Mimo to rzemieślnicy na całym świecie uparcie męczą się z tym owocem/warzywem (różnie się je klasyfikuje), by w okolicach Halloween wypuścić tradycyjne piwo. Na szczęście wszyscy zdali sobie sprawę, że bez innych dodatków, dyniowe ale nie ma racji bytu. Więc kombinują. Ekipa browaru Jan Olbracht z Piotrkowa postanowiła sięgnąć po dyniowe pestki, zdecydowanie bardziej wyraziste od ich matki, nowofalowe chmiele, a także płynne drożdże belgijskiej. Efekt? Całkiem udany.

ZAPACH: jest słodko, ale nie mdło. Mocno popracowały drożdże, wprowadzając mnóstwo przyprawowych aromatów. Chmiele działają ostrożnie, wnosząc przyjemny owocowy rzut do bukietu.

PIANA: niewysoka, drobna, biała. Lacing przeciętny.

KOLOR: mocna herbata z czerwonymi przebłyskami.

SMAK: jedynym, co zazwyczaj wnosi do piwa dynia, jest wspomniana wcześniej „mdłość”. Janowi Olbrachtowi udało się tego uniknąć. Piwo jest wytrawne, z tą belgijską winną szlachetnością i odchmielowymi owocami. Wyraźnie wyczuwam także posmak świeżo rozgryzionych pestek dyni. Smacznie.

Oczywiście, jak to z Pumpkin Ale bywa, Piotrek z Bagien nie zrywa czapki z głowy, za to prezentuje się całkiem przyzwoicie i apetycznie. Chwalę szczególnie za użycie – wzorem Olimpowego Charona – pestek oraz za wybór drożdży.

PIOTREK Z BAGIEN PUMPKIN ALE
Jan Olbracht
Pumpkin Ale
Warka: 12-03-16
Skład: woda; słody Pale Ale, monachijski II, Chateau Special B; miąższ i pestki dyni; chmiele Saaz, Simcoe, Mosaic, Calypso; drożdże Wyeast Belgian Ardennes 3522
Cyferki: alkohol 4,7% obj., ekstrakt 12,5%
Cena: dary losu (dziękuję :))

Soundtrack: potworek z dynią to znak rozpoznawczy Helloween, zatem zaserwuję wam dziś jeden z klasyków niemieckiego zespołu: