Moje najzdolniejsze dzieci razem na jednym zdjęciu

RIS dojrzał do tego, by zrzucić kapsla z pierwszej butelki. No to sprawdźmy, cóż nam tam wyszło.

Zabierając się do tego wpisu przeczytałem ten, w którym relacjonowałem warzenie RISa. Zaczyna się on od niebezpiecznego kozaczenia, świadczącego o podejrzanym wydłużeniu piwowarskiego prącia. Ach, ach – skoro wszyscy piszą, że do przygotowaniu Imperial Stoutu naprawdę trzeba mieć dobrą wiedzę o piwowarstwie, to ja im pokażę, że obejdzie się i bez doświadczenia.

Browarowi Gęstwa dopisało w tej materii szczęście głupiego, ponieważ Triss Coffeegold – bo tak się nazywa nasz RIS – wyszedł całkiem dobrze. Ale byłby jeszcze lepszy, gdyby w grudniu był marzec, a ja posiadał obecną wiedzę o fermentacji.

LASKA WIEDŹMINA, CZYLI NAZWA

Długo się zastanawialiśmy, jak nazwać nasze piwo. RIS jest tak wdzięcznym tematem do zabawy słownej, że udało nam się stworzyć chyba z 20 świetnych tytułów. Z Waszą pomocą zdecydowaliśmy się poświęcić piwo rudowłosej piękności z „Wiedźmina”, czyli Triss Merigold. A że to piwo z kawą, stanęło na Triss Coffeegold. Moim zdaniem w grze „Wiedźmin 3” to właśnie rudzielec był najlepszą laską (ładniejszą nawet od Yennefer), stąd z dużą radością przyjąłem Wasz wybór.

PS: może macie ochotę zaprojektować etykietę? 😀

TRISS COFFEEGOLD – PIERWSZE WRAŻENIA

Zacznę od tego, że przed butelkowaniem RIS browaru Gęstwa urywał dupę. Autentycznie – to był nasz Pirate Bomb w wersji lajt. Niestety, niekompletna wiedza o drożdżach (o tym w uwagach) sprawiła, że wyszedł nam trunek ledwie bardzo dobry.

Zapach został zdominowany przez kawę – w końcu wrzuciliśmy jej całkiem sporo. Gatunek Etiopia Yirgacheffe nie dał intensywnej paloności, raczej skierował aromat na praliny, czekoladę i „zielone”, przyprawowe ziarna. Z tej pralinowej słodyczy cieszę się najbardziej. Zacieram rączki wyczuwając nuty wiśni oraz – to akurat chyba sobie wkręcam – cytrusów, jedynego śladu po użyciu chmielu na aromat. Generalnie: jestem mega zadowolony.

Ze smaku – już mniej. Jest nieco za słodki (znów – patrz na uwagi), na modłę posłodzonej kawy, z dodatkiem czekolady. Za to zupełnie nie przeszkadza mi brak wysycenia – to tylko podkreśla przyjemną oleistość Triss. Bez problemu wyczuwamy nuty wiśni, wanilii i odrobiny wina (ależ to się może pięknie zestarzeć!). Goryczka praktycznie niewyczuwalna.

RECEPTURA

Ekstrakt początkowy: 25,5 Blg
Ekstrakt końcowy: 7,5 Blg
Alkohol: 10,6%
IBU: 65

Zasyp:

• Pale Ale – 7kg
• Monachijski – 2 kg
• Caramunich – 1 kg
• Czekoladowy – 0,5 kg
• Jęczmień palony – 0,25 kg
• Pszeniczny czekoladowy – 0,25 kg

Chmiele:

• Cascade – 90 g
• Mosaic – 60 g
• Magnum – 30 g

Dodatki:

• Kawa Etiopia Yirgacheffe – 100 g

Drożdże:

• US-05

PROCEDURA:

Zacieranie:

• 67 stopni – 90 minut
• 73 stopnie – 1 minuta

Warzenie – 120 minut:

• 30 g Magnum – 60 minut
• 90 g Cascade – 5 minut
• 30 g Magnum – 5 minut

Dodatki:

• 50 g rozdrobnionej kawy – 0 minut
• 50 g ziaren kawy – fermentacja cicha

Fermentacja:

• burzliwa – 14 dni
• cicha – 18 dni
• leżakowanie – 60 dni (do otwarcia pierwszej butelki)

GARŚĆ UWAG

• Z premedytacją nie napisałem, ile użyliśmy drożdży – bo użyliśmy za mało. USy widocznie były w znakomitej kondycji, ponieważ jedna saszetka zdołała pięknie odfermetować to 25,5 Blg, ale zaznaczam – nie róbcie tego w domu. Aby wyliczyć, ile drożdży potrzebujecie, skorzystajcie np. z tego tekstu.
• Z racji zbyt małej ilości grzybki opadły z sił przed butelkowaniem. Efekt? Praktycznie brak refermentacji i niezauważalne nagazowanie (za to zwiększona słodycz od cukru). Rozwiązaniem jest podobno dodawanie niewielkiej ilości świeżych drożdży do refermentacji.
• Leżakowanie – nie uwierzysz, ile daje, dopóki nie odpalisz piwa z tej samej warki miesiąc po miesiącu. Pierwszą próbną buteleczkę zdetonowaliśmy w lutym. Od tego czasu piwo znacznie poprawiło się w smaku i aromacie.
• Wybór kawy – mądrze wybierz ziarenka i ich ilość, rozmawiając z baristą o intensywności i posmakach, które wnosi. Ja jestem zadowolony z efektu, bo RIS wyszedł mega kawowy, ale znajomek, który liznął kilka łyków uważa, że przegięliśmy i że czuć tu fusy. Nie zgadzam się, ale widzę zagrożenie. 😉
• Po cholerę chmielić na aromat – dowaliliśmy 150 g nowej fali. I było to koncertowe wyrzucenie kilkudziesięciu złotych w błoto. Kawa i słody niemal zupełnie przykryły owocowość. Niby nie boleję, ponieważ piwo miało wyjść kawowe, ale na przyszłość będę wiedział, że nie ma co się silić na odchmielowe subtelności.
• Trochę więcej na goryczkę – lubię słodkie, ulepkowate RISy, a warząc w domu przecież robi się takie piwa, jakie samemu chce się pić. Niemniej – gdybym miał być obiektywny – polecam Państwu celować w więcej IBU przy takim Blg i stopniu odfermentowania.

Sporo się nauczyliśmy dzięki Triss i już planujemy drugą, stuningowaną warkę. Będzie jeszcze lepsza!

PS: jedną z butelek odkładam na 18 lat do piwnicy. To będzie prezent dla mojej chrześnicy (dziewczę urodziło się w styczniu, zaś w poniedziałek wielkanocny zostałem jej tatą chrzestnym :)) na 18. urodziny. Ciekawe, czy nasz RIS nada się do picia.