„Nie ważne jakie piwo wypuścisz – i tak wszystko się sprzeda”. Czyżby? Kilka browarów boleśnie przekonało się w tym roku, że to mit.

Na początku 2015 roku często słyszałem głosy z tej i owej strony, że jeśli masz piniondze, to już teraz koniecznie inwestuj w browar. Bo Polacy oszaleli na punkcie piwa innego niż Jasny Lager i jeśli tylko przywalisz swoim produktom łatkę „rzemieślnicze”, konsumenci rzucą się na twój towar.

Gówno prawda.

Dzięki uprzejmości Karoliny z Piwnej Zwrotnicy przeglądnąłem listę wszystkich polskich browarów, by sprawdzić, czy ich produkty jeszcze w ogóle się ukazują. Brałem poprawkę na to, że takie inicjatywy, jak choćby Chmielarium czy Genius Loci są – jak same się określają – browarami hobbystycznymi. Jak mają czas i ochotę – jadą z koksem.

Wracając do clou programu:

Spośród firm, które zaczęły działać w latach 2014-2015 wyłapałem siedem nie dających znaku życia. Do informacji o kilku innych nie udało mi się dotrzeć.

Masona oczywiście nie liczę, gdyż jego twórca nie zawiesił słodów na kołku.

Pozwolę sobie nie wymieniać nazw publicznie, żeby w mojej skrzynce pocztowej nie wylądował jakiś pozew.*(edit: rzućcie okiem na koniec artykułu) 😉 Można byłoby stwierdzić: „łeee, 7 to praktycznie tyle, co nic”. Ale jednak, w tej krainie mlekiem i miodem płynącej, jaką miała okazać się piwna Polska, coś się „zacina”.

KONTRAKTOWCY UMIERAJĄ

Oto kilka szybkich faktów na temat tych inicjatyw:

• wszystkie to browary kontraktowe
• 5 z 7 wypuściło na rynek nie więcej, niż 3 piwa
• dwa z nich wypuściły tylko jedno
• 4 wystartowały w tym roku, 3 – w poprzednim
• jeden z nich zmienił brand i niedługo wystartuje ponownie

Chcę podkreślić, że moim celem jednak nie jest pokazywanie palcem na konkretne przykłady i pisanie: spierdoliliście. Nie chcę też, byście sądzili, że wszystkich jak jeden mąż posądzam o koniunkturalizm. Jest zupełnie inaczej: naiwnie wierzę, że pracownicy wszystkich z nich to pasjonaci. Tyle że im nie wyszło. No właśnie, dlaczego?

TAK TO TRZEBA ROBIĆ

Na to pytanie jako człek grzeczny i ułożony odpowiem a contrario, czyli wskazując na cechy/działania, które sprawiają, że browar na dłużej zapisuje się w pamięci fanów najlepszego z trunków. No to po kolei:

• Warzy dobre piwo – To sprawa tak oczywista, że aż przykro o tym pisać. Ale niech będzie: jeśli chcesz utrzymać się na rynku, musisz oferować produkt, który spełni potrzeby konsumenta. Nie wystarczy, że uwarzysz w domu cztery-pięć udanych warek. Musisz posiadać wiedzę, jak utrzymać constans na dużym sprzęcie. Wiadomo, nie od razu Kraków zbudowano i wielu piwowarów musi się jeszcze nauczyć dużego sprzętu, jednak casus chociażby browaru Trzech Kumpli (pisałem o nim tutaj) pokazuje, że można wyciągać wnioski z własnych błędów, nabierać doświadczenia na mniejszych warkach, by finalnie nauczyć się warzyć piwa – nie boję się tego słowa – znakomite.

• Wybiera dobry browar – nie da się ukryć, że wiele inicjatyw kontraktowych ma problemy przez to, że trafiło do browaru, który – mówiąc oględnie – nie ogarnia. Warzelany to noob, właściciele boją się zmian etc. Co w takim wypadku? Najlepiej byłoby oczywiście zmienić siedzibę/wybudować swoją, jednak nie każdy może sobie na to pozwolić. Jednak jeśli potrafisz rozmawiać z ludźmi i dostosowywać się do panujących warunków, na pewno uda ci się w końcu wypracować stosunki partnerskie z browarem, w którym warzysz i w efekcie – produkować znakomite piwo. Żeby daleko nie szukać przykładów: Ale Browar i Gościszewo, Pinta i Browar Na Jurze, a ostatnio nawet Szpunt i Koreb. Da się?

• Doskonali receptury – niby piwosze cierpią na biegunkę nowości, jednak ci bardziej doświadczeni lubią sięgnąć po sprawdzone marki. I chcą być pozytywnie zaskakiwani: jeśli nie poprawą, to przynajmniej utrzymaniem jakości. Według mnie dobry browar nigdy do końca nie będzie zadowolony ze swojego piwa. To team poszukujący, grzebiący przy trunkach, by stawały się jeszcze lepsze. Przykłady? Proszę bardzo: BroKreacja i Kingpin. Obie załogi od zarania dziejów, oprócz regularnego – acz niezbyt częstego – wypuszczania nowości, rzeźbią w swoich najmocniejszych produktach, by z każdą kolejną warką stawały się coraz lepsze.

• Ciężko pracuje – przykro mi, ale zabawa w browar nie kończy się na warzeniu i sprzedaży piwa. To także ciężka harówka promocyjna: odwiedziny na festiwalach, spotkania z fanami, marketing. Najlepszym przykładem – znów – są dwa najbardziej znane ekipy polskiego kraftu: AleBrowar i Pinta. Wydawać by się mogło, że dodatkowa promocja nie jest im potrzebna. Tymczasem Bartek Napieraj i Michał Saks wożą się po całej Polsce (i nie tylko), by promować swoją markę. Ba, właśnie pracują nad dwoma patronackimi knajpami. Ziemek, Marek i Grzesiek z Pinty urządzili sobie z kolei w ostatni weekend prawdziwy maraton po naszym kraju. Na zakończenie akcji Pinta Miesiąca w trzy dni odwiedzili 9 miast. Szacunek.

• Umie w internety – czy chcesz, czy nie – internet to dzisiaj główne źródło promocji marki i kontaktu z Klientem. Jeśli chcesz być na topie, musisz umiejętnie prowadzić działanie w sieci. Chyba tylko jeden topowy polski browar nieco olewa Facebooka (o braku strony internetowej nie wspomnę) – Widawa. Tyle że Wojtek Frączyk i spóła ogarniają wszystkie pozostałe punkty na poziomie mistrzowskim. Kogo wskazałbym jako maestro social mediów? Znów wypada postawić mi na wszędobylski AleBrowar, jednak wyróżniające się profile mają chociażby chłopaki z Beer Bros. (humor pierwsza klasa), Browar Stu Mostów (profesjonalnie zaprogramowane działania PR) czy Artezan (wie, jak budować napięcie przed premierą piwa).

Sporo tego, ale nikt nie powiedział, że będzie łatwo. 😉 Do roboty!

*Edit:

No dobra. Wszyscy chcecie listy, twierdzicie, że prokurator mi nie grozi, więc… 😉
Oto – jak się okazało w czasie dyskusji – siedem browarów, które nie dają znaku życia:
– Hulaj Dusza
– Ninkasi
– Mały Kurek
– Dapper
– Browar Centralny
– Mazowieckie Zakłady Przemysłu Fermentacyjnego
– Stara Szkoła