Krakowscy piwowarzy domowi nie zapominają o potrzebujących. W ostatnią sobotę zbierali fundusze dla jednego z domów dziecka.

Krakowianie podobno nie są znani ze szczodrości. Nie bez kozery mówi się o nas „centusie”. Naszą cechę regionalną uwieczniła w nazwie swojego American Stoutu Pracownia Piwa – mam na myśli oczywiście Cent Us. A jednak my także potrafimy zewrzeć szeregi i sypnąć groszem, by wspomóc maluchy.

1522

Tak było 16 lipca, kiedy to po raz drugi miał miejsce finał akcji Piwowarzy Charytatywnie, za którą stoją piwowarzy domowi z Krakowa i okolic, w większości zrzeszeni w Małopolskim PSPD. W sobotę z czterech kranów ustawionych w ogródku Weźże Krafta polały się domowe wyroby krakowskich warzycieli. Za piwa płaciło się „co łaska”. W sumie udało sie zebrać 1522 zł, a to jeszcze nie koniec akcji – „dogrywka” odbędzie się w najbliższą sobotę, 23 lipca.

CZTERY PIWA

Jeśli dobrze liczę, na imprezę dostarczono 15 piw, w tym kilka sztosów, m.in. Forest Stout, czyli filtrowany na gałązkach jałowca, z dodatkiem jodły kalifornijskiej i świerku. Tego trunku niestety nie miałem okazji próbować, za to cztery inne – i owszem.

American Lager poszedł na pierwszy ogień. Wyróżnia się w nim przede wszystkim czysty, słodowy charakter. Przyznam, że tak dobrze „wyczyszczonego” domowego Lagera nie piłem. Brakuje za to obiecanych nut amerykańskich. Niby delikatny rzucik pomarańczy i żywicy był obecny, podobnie jak miła, ziołowa goryczka, ale w stopniu – jak dla mnie – niezadowalającym.

Weizen z pomarańczą to piwo bez wątpienia dobrze wykonane i ciekawie podane – z plastrem rzeczonego owocu. Od razu przypomina mi się wizyta w Starej Zajezdni, gdzie swego czasu zaserwowano mi pszeniczniaka z plastrem cytryny, a gdy protestowałem, kelner zrugał mnie, że się nie znam na piwie. Bo Weizena zawsze trzeba podawać z cytrusem! Aha.

Wracając do tematu: pomarańcza zdecydowanie zdominowała to piwo. Miałem wrażenie, jakbym chłeptał świeżo wyciśnięty sok. I spoko, tyle że brakło mi miłego uzupełnienia w postaci banana i goździka. Ten ostatni niby gdzieś w tle się pałętał, ale IMO na poziomie niezadowalającym.

American Wheat z rabarbarem – o jaki dobry pomysł! Jeszcze nie zdążyłem wciąć pierwszego łyku, a na myśl przyszło mi rabarbarowe ciasto mojej ciotki. Nawet nie pamiętam, kiedy po raz ostatni je jadłem. Płynna wersja zaoferowała mi przede wszystkim charakterystyczny słodko-kwaśny aromat, subtelnie uzupełniony aromatem owoców tropikalnych. Podobne wrażenia miałem po wzięciu napoju do ust. Bardzo charakterne i rześkie piwo.

Na sam koniec zaordynowałem sobie Peated RISa. Spodziewane nuty bandaży i spalonego kineskopu świetnie połączyły się tu z czekoladą i pralinami. Bogactwo aromatu przełożyło się też na smak, zdecydowanie czekoladowy na gorzką modłę. I w ten oto sposób spełniając dobry uczynek mogłem spróbować cztery naprawdę dobre wywary. To mi się podoba!