Znany Lager oraz wariacja na temat Nie-IPY – Pinta wie, jak przyciągnąć moją uwagę.

Jakże się ucieszyłem, gdy kilka dni temu okazało się, że także w 2016 roku co miesiąc dostaniemy jedno piwo spod znaku Pinty Miesiąca! Wspomniana seria to jedno z najciekawszych wydarzeń zeszłego roku w rodzimym krafcie. Ziemek, Marek, Grzesiek i Paweł w jego ramach nie brali jeńców, serwując mnóstwo pomysłowych, czy raczej – dotąd u nas niespotykanych – trunków.

Jedne były znakomite, że wspomnę I’m So Horny, Ruchy Orkisz Ruchy czy Kwas Beta. Inne już takiego wrażenia nie robiły, ale i tak doceniam ich walory degustacyjne. Jedną z takich propozycji był India Pale Lager o nazwie Hoplaaga, który na kranach królował pod koniec lipca. Moim zdaniem był trochę zbyt ciężki jak na Lagera, który powinien gasić pragnienie. A jak spisuje się tym razem?

HOPLAAGA
Pinta
India Pale Lager
Warka: 26/07/2016
Skład: woda; słody pilzneński, Carapils; chmiele Tomahawk, Warrior, Citra, Simcoe, Mosaic; drożdże Saflager W34/70
Cyferki: alkohol 6,5% obj., ekstrakt 15,5%, 70 IBU
Cena: 6,90 zł (Regionalne Alkohole, Kraków)

Butelkowa wersja IPL od Pinty ma wszystkie zalety i wady beczkowej poprzedniczki. Zacznijmy od jasnych stron, a tą niewątpliwie jest bardzo intensywny, kompleksowy, „zielony” aromat. Króluje żywica i cytryna, ale nie brakuje też grejpfruta i odrobiny ziemistości. Byłoby naprawdę super, gdyby nie fakt, że mój nos mruczy słowo „fasola”. Nie mam pewności, ale podejrzenia są.

Smak niby spoko: rozpoczyna sie od cytrusowej kwaśności na początku łyku (grejpfrut i pomarańcza na topie), by później przejść przez słodycz od owoców i słodów, a skończyć na bardzo mocnej, odrobinę ściągającej goryczce na modłę albedo. Teoretycznie nie ma się do czego przyczepić.

Ja natomiast chciałbym w tym miejscu poddać w wątpliwość istnienie stylu India Pale Lager. Moje wyobrażenie dobrego  Jasnego Lagera koncentruje się przede wszystkim wokół wysokiej pijalności, a tą łatwiej osiągnąć przy niższym ekstrakcie (np. 12 Blg) i – co za tym idzie – alkoholu (przypuśćmy 4,5-5,5%). Amerykańskość widzę tu jako wzbogacenie aromatu nowofalowym chmielem oraz podkręcenie goryczki.

Dwa ostatnie cechy Pincie udało się osiągnąć, natomiast woltaż i ekstrakt Hoplaaga odstrzelają jego lekkość i pijalność. Stąd na tę chwilę chyba mu podziękuję i wrócę do Hamerykańskiego Drimu z Redena.

CE N’EST PAS IPA BRUIN
Pinta
Biere De Garde Bruin
Warka: 22/07/2016
Skład: woda; słody jasny klepiskowy, pale ale, wiedeński, Carabelge, Special W, Caraaroma, Caramunich III; ekstrakt słodowy; chmiele Aramis, Perle, Mosaic; skórka słodkiej pomarańczy; mąka z kasztanów; owoce mirtu; mech irlandzki; drożdże T-58
Cyferki: alkohol 7,5% obj., ekstrakt 18%, 29 IBU
Cena: 6,90 zł (Regionalne Alkohole, Kraków)

Ciekawostka: z serią Ce N’est Pas IPA zapoznałem się dopiero we wrześniu 2014 roku, przy okazji premiery wersji Ambree. To było dokładnie w dniu meczu Polska-Niemcy w półfinale Mistrzostw Świata w siatkówce. Szynkarnia pękała w szwach, atmosfera była tak gęsta, że szkło samo pękało na półkach…

Ce N’est Pas IPA Bruin degustowałem już na spokojnie, w domu, w tle śledząc jakąś powtórkę meczu NBA. Emocje może i mniejsze, ale wrażenia równie pozytywne. Dzięki zasypowi i dodatkom brązowe Biere De Garde trochę przypomina mi… piwo świąteczne (np. Gwiazdora od Gościszewa). Aromat to mieszanka kakao, kwiatów, pomarańczy, jagód (to sprawka mirtu) oraz korzennych fenoli.

Propozycja Pinty jest jednoznacznie słodka i pełna, ale na szczęście nie zamula, a to za sprawą przyjemnego drobnego wysycenia, które podkręca pijalność. W ustach czuję czekoladę, jagody i pomarańczę – świetnie się to pije! Brakuje może odrobiny goryczkowej kontry.

Podsumowując: Hoplaadze na razie podziękuję, do Ce N’est Pas IPA Bruin chętnie wrócę.

Soundtrack: poza tematem, ale muszę: Deftones wracają! Po singlu wiem, że będzie dobrze. 😉