Gdzieś na końcu świata, tuż przed zieloną tabliczką z przekreślonym napisem Cieślin, stoi piękny drewniany domek, w którym swoje królestwo ma jeden z najzdolniejszych polskich piwowarów młodego pokolenia.

Wszystko zaczęło się pod koniec stycznia w Tap House na premierze Rogu Brackiej. Spotkaliśmy się z Tomkiem Sygułą z browaru domowego Leśniczówka i już wyraźnie zdopingowani płynami zawierającymi alkohol postanowiliśmy, że warzymy wspólnie piwo. W czasie rozmowy padło hasło „Farmhouse Wine” – bo niby dlaczego nie połączyć Farmhouse z poczciwym Barley Wine?

Terminy zgrywaliśmy dość długo, aż wreszcie udało się dopiąć datę – 18 czerwca. W piękny sobotni poranek spotkaliśmy się na dworcu autobusowym w Krakowie, by posadzić tyłek w busie z tabliczką „Wolbrom”. Siedliśmy tuż za kierowcą – po kilkunastu minutach ciągłego ględzenia o piwie facet miał nas dość, choć starał się nie dać po sobie poznać, że najchętniej wysadziłby nas w Chujwiegdziejowicach i już więcej nie spotkał. Na szczęście w miarę szybko dotarliśmy do wspomnianego Wolbromia, gdzie zgarnął nas tata Tomka – Krzysztof. Syguła Senior był tak miły, że ześrutował za nas słód oraz nastawił zacieranie.

WARZELNIA NA SKRAJU LASU

Jak się okazało po przyjeździe do Leśniczówki – Krzysztof to człowiek miliarda talentów, prawdziwa złota rączka, a przy tym miłośnik drewna. Ta miłość objawiła się wybudowaniem przepięknego domu na skraju lasu, otoczonego przyciągającą wzrok kolorową roślinnością.

Tak tu się zaciera 😉

Dla nas – piwowarów – ważniejszy okazał się jego zmysł automatyka. W garażu stworzył system chłodzący z termostatami i automatycznym uruchamianiem lodówek, idealny do lagerowania – nawet w lecie Tomek będzie mógł uwarzyć Pilsa bez obawy o prawidłową temperaturę.

Jednak punktem centralnym Sygułowego Królewstwa jest piwnica domku. Podtopiona w czasie jednej z powodzi miała iść w zapomnienie, ale nowa pasja najmłodszego rezydenta Leśniczówki uruchomiła pokłady kreatywności nestora – w efekcie Tomek może pracować w wymarzonych, totalnie zautomatyzowanych warunkach. Od śrutownika, przez system do zacierania (ręcznie robione mechaniczne mieszadło) i wysładzania oraz warzelnię, na chłodzeniu i fermentacji skończywszy. Wszystko jest na wyciągnięcie ręki i działa jak natura chciała.

Liczymy poziom zajebistości naszego piwa

JAK BŁYSKAWICA

Po przyjeździe nie miałem czasu na zachwyty, ponieważ trzeba było brać się do pracy. Bo jakichś 90 minutach zacierania (17,5 kg słodu wymagało dłuższej zabawy) w ok. 63-64 stopniach, próba jodowa wykazała, że brzeczka jest gotowa do wysładzania. No to fru – szybka przerzutka przy użyciu rondelka do wiader plus ekspresowe podgrzanie wody do wysładzania (w… pasteryzatorze kupionym po okazyjnej cenie) umożliwiło nam sprawne i bezproblemowe wyciśnięcie siódmych potów z ziaren słodu pilzneńskiego (60%), wiedeńskiego (20%) i pszenicy niesłodowanej (20%). W sumie udało nam się uzyskać jakieś 50 litrów brzeczki nastawnej w niecałe dwie godziny.

Warzenie rozpoczęło się ekspresowo, ponieważ nowy pomysł Krzysztofa umożliwiał wysładzanie brzeczki bezpośrednio do kotła warzelnego stojącego na palniku. Płyn mógł być więc na bieżąco podgrzewany, co jeszcze przyspieszyło proces. Samo warzenie trwało jakieś dwie godziny. Intensywny taniec brzeczki spowodował wygotowanie ponad 5 litrów wody oraz wytrącenie horrendalnej ilości białek. W połączeniu z ponad 100 g chmielu (Admiral na goryczkę oraz Target na aromat). Przyczyniło się do sporych strat.

W sumie do fermentorów trafiło jakieś 35 litrów brzeczki o ekstrakcie… cholera wie jakim. Mniej więcej po 1,5 h gotowania refraktometr pokazał 27 Plato. By jeszcze zwiększyć ekstrakt (a przy okazji wzbogacić smak), postanowiliśmy dodać cukru kandyzowanego. Efekt? Przy przelewaniu na fermentację zarówno refraktometr, jak i Balingomierz wskazały… 25,3 Blg. Czarna magia.

Maj presiesss

Nie narzekamy jednak, ponieważ drożdże i tak będą miały co robić. Pierwszą część fermentacji (zakładamy ok. 1-2 miesiące) mają załatwić drożdże winne, rekomendowane do win Sauvignon. Nie to, byśmy mieli o nich jakieś wielkie pojęcie. Po prostu nazwa zasugerowała nam, że te grzybki mogą wykonać dobrą pracę. Dzieła dokończy blend Wyeasta dedykowany Farmhouse Ale – dzikusy i bakterie powinny dać oczekiwany efekt, przełamany angielskimi nutami jęczmiennego wina.

A W MIĘDZYCZASIE…

Oczywiście, warzenie to nie wszystko, tym bardziej, że w browarze Leśniczówka sporo procesów odbywa się automatycznie. Równie ważnym punktem mojej wyprawy do Cieślina była degustacja wyrobów wszystkich mieszkańców domu. Piwa Tomka to temat na osobny wpis na blogu, więc napiszę o nich tylko tyle – facet ma dobre pomysły i w dodatku świetnie je realizuje.

Stąd Panowie biorą mięso

Cuda tworzy też Krzysztof. W dniu naszego warzenia zabrał się za pieczenie chleba z dodatkiem oliwy z oliwek. Posmarowany własnej roboty smalcem po prostu rzucał o glebę – niebo w gębie! Okazało się, że starszy Syguła bawi się także w samodzielne wyrabianie wędlin (zbudował nawet wędzarnię przy lesie) oraz przetworów. Mama Tomka także potrafi gotować – na obiad zaserwowała pyszną grillowaną pierś kurczaka.

Nie omieszkałem skorzystać też z Cieślińskiego chilloutu w ogrodzie i na tarasie. Korzystając z chwili przerwy wrzuciliśmy transmisję live, a później rozłożyliśmy się na krzesłach i degustowaliśmy wyborny Imperialny Porter Bałtycki Tomka. Piwo powalczy o tytuł Grand Championa – moim zdaniem nie jest bez szans.

**

Życzę sobie, by nasze kooperacyjne Farmhouse Wine osiągnęło podobną klasę. Jestem przekonany, że pod oczami Tomka i Krzyśka fermentacja przebiegnie wzorcowo i bez problemów.

Acz sam też mam zamiar jej doglądać, szczególnie w czasie przelewania do gąsiora. Nie odmówię sobie przecież przyjemności powrotu do Leśniczówki.