fot. Katarzyna Czerwińska/Wikipedia

Przecież mógłbym mieć o wiele bardziej poczytnego bloga i ożywione dyskusje pod tekstami.

Zagadnął mnie niedawno mój ziomek, Czytelnik bloga, w te słowa: „Jerry, skoro masz taki flow do pisania oraz skonkretyzowane poglądy, dlaczego nie założysz strony o polityce? Albo choć od czasu do czasu nie skomentujesz na swoim Facebooku tego, co się dzieje w Polsce?”.

Pytanie słuszne, odpowiedź prosta – bo nie chcę. Nie ukrywam: mam sprecyzowane poglądy na gospodarkę oraz obyczaje. Otwarcie przyznaję się do tego, że jestem Chrześcijaninem (ba, uważam, że całkiem świadomym, potrafiącym dostrzegać sporo mankamentów w kościele). Zdarza mi się z Rodziną i Przyjaciółmi pomówić na tematy polityczne, acz głównie po to, by trochę poćwiczyć retorykę. Dlaczego więc w sieci (najczęściej) milczę jak grób?

BO NIE MAM WYSTARCZAJĄCEJ WIEDZY

Przez te blisko 30 lat stąpania po świecie zdążyłem się nauczyć, że jeśli nie mam wystarczająco szerokiej wiedzy na dany temat, to lepiej siedzieć cicho. Dlaczego? Bo nagle może się okazać, że grubo się mylę w kwestiach zasadniczych i mogę narazić się na śmieszność. A tego nie lubię, gdyż to źle wpływa na moje samopoczucie. 😉

Kierunek studiów, na którym szkoliłem się przez 5 lat, wymagał niezłej wiedzy politycznej i ekonomicznej, stąd byłem ze wszystkimi wydarzeniami na bieżąco, wertowałem książki czy artykuły w sieci, by zgłębić temat. Chętnie brałem więc udział w dyskusjach, bo miałem dużo mądrego do powiedzenia.

Dziś też śledzę wydarzenia polityczne, ale nie zgłębiam ich na tyle, by startować w sieci z odważnymi i skrajnymi tezami. Nie odpowiem wam więc na pytanie, czy Wałęsa na pewno był TW Bolkiem. A jeśli był, to czy ze strachu, czy z własnego wyboru? A jeśli z własnego wyboru, to czy ów fakt przekreśla jego późniejsze zasługi? Nie wiem. Nie mam pojęcia. W związku z tym nie będę manifestował ani radości z powodu „teczek Kiszczaka”, ani nie zamierzam Lecha bronić.

BO NIE MAM SIŁY I CZASU

Napiszę rzecz oczywistą: nie umiemy dyskutować z osobami o odmiennych poglądach. Ba, nie potrafimy zachować złotego środka – wszystko musi być totalnie czarne, albo totalnie białe. Jeśli jesteś zwolennikiem PO, to nigdy nie powiesz dobrego słowa na działanie PiSu (i vice versa). Nigdy. Choćby część pomysłów miał nie wiem jak dobrych.

Nie mam siły brać udziału w dyskusjach, w których zawsze ktoś dostanie bęcki. Nie mam czasu rozmawiać z ludźmi, którzy choćby nie wiem jak bardzo nie mieli argumentów za swoją tezą, będą jej bronić „bo tak”. Nie ma w nich żadnej woli wypracowania konsensusu. Takie rozmowy ciągną się godzinami i przyznam, że są dla mnie źródłem niepotrzebnego stresu. A na co mnie to?

I to cholernie myślenie zero-jedynkowe. Jesteś za wpuszczeniem uchodźców do Polski? Toś lewak, frajer i bodaj by ci ciapaty żonę zgwałcił. Nie jesteś za wpuszczeniem uchodźców? Faszysta, ksenofob, ciemnogród. Uważasz, że 500 zł na dziecko to zły pomysł? Nie masz za grosz poczucia wspólnotowego, nie obchodzi cię los biednych rodzin. Sądzisz, że 500 zł to dobre wyjście? Jesteś naiwnym socjalistą, którego zmiecie z rynku niewidzialna ręka Korwina. Nie chcesz dopuścić do legalizacji małżeństw homoseksualnych i adopcji przez nie dzieci? Należysz do ciemnogrodu, katotalibanu i jesteś oderwany od dzisiejszego świata. Jesteś za takimi małżeństwami i adopcją? Zaprzeczasz naturze, plujesz w twarz tradycji, dajesz przyzwolenie dewiacji, która wyleje się na ulice.

0-1

Nie odkryję Ameryki pisząc, że za takim obrazem polskiej dyskusji stoją media. Zarówno te „niemieckie”, jak i „narodowe”. „Gazeta Wyborcza” i „Nasz Dziennik”. „Newsweek” i „W Sieci”. Wszystkie robią co mogą, by „wyzerojedynkować” ludzi. Albo obierasz narrację „A” i TYLKO nią kierujesz się w życiu, albo „B” – i ZAWSZE ślepo w nią wierzysz, gnojąc wszystkich, którzy stoją po drugiej stronie barykady. To dość wygodne, bowiem odpowiedzi na wszelkie wątpliwości masz skompilowane na 100 stronach wydawanego co tydzień periodyku. Nie musisz więc myśleć, wystarczy, że do niego zaglądniesz.

Jako Chrześcijanin doskonale znam fragment z Apokalipsy św. Jana: „obyś był zimny, albo gorący!”. Mam jednak wrażenie, że albo Góra piórem Jana nieco się zagalopowała, albo zupełnie nie kumamy, o co Jej chodzi. Czasami odnoszę wrażenie, że właśnie letniości nam brakuje. Że jesteśmy skłonni podpalić świat, nawet nie wiem, w imię czego, i iść na noże o każdą drobnostkę.

A mnie się, kurwa, nie chce. Był to więc pierwszy i ostatni tekst okołopolityczny na tym blogu.