Jerry Radlery, czyli zamknął się cykl piwnego kraftu
A przynajmniej dla mnie. I wcale nie jest mi z tego powodu głupio. Muszę Wam wyznać, że nie cierpię wirtuozów gitary elektrycznej. Nie to, że nie cenię ich techniki, zgrabności we fruwaniu palcami ponad gryfem i wręcz maszynowego wyczucia rytmu. Ba, w jakimś sensie pewnie im zazdroszczę, że doszli do takiej perfekcji w swojej pasji i – jakby nie było – pracy. Mam z nimi problem, ponieważ w zdecydowanej większości nie znają umiaru, a swoje umiejętności…
